Heavy Tango: Το παρεξηγημένο μουσικό στοίχημα της Nacha Guevara
Σε μια εποχή όπου οι μουσικές ταυτότητες ήταν πιο αυστηρές και η μίξη των ειδών αντιμετωπιζόταν με καχυποψία, η Nacha Guevara — μία από τις πιο εμβληματικές και αντισυμβατικές προσωπικότητες της αργεντίνικης σκηνής — κυκλοφόρησε το 1991 ένα άλμπουμ που θα έμενε στην ιστορία ως μία από τις πιο παράδοξες και αμφιλεγόμενες δισκογραφικές απόπειρες: το Heavy Tango. Μέσα από το σημερινό μας άρθρο στο Targeted.gr, θα επιχειρήσουμε να ξετυλίξουμε την ιστορία, τις προθέσεις και την κληρονομιά αυτού του ασυνήθιστου έργου.
Η γέννηση ενός τολμηρού υβριδίου
Η ιδέα για το Heavy Tango γεννήθηκε μέσα από την προσωπική και καλλιτεχνική σχέση της Nacha Guevara με τον Miguel Ronsini (γνωστό και ως Mike Ron Sini), έναν μουσικό κατά είκοσι χρόνια νεότερό της. Ο Ronsini, φανατικός του heavy metal, πρότεινε στην Guevara να δημιουργήσουν ένα άλμπουμ που θα συνδύαζε την ένταση του glam/hard rock με τη μελαγχολία και το πάθος του κλασικού αργεντίνικου τάνγκο.
Η Nacha, πάντα ανοιχτή στον πειραματισμό, δέχτηκε. Το αποτέλεσμα ήταν η συγκέντρωση μιας ομάδας ταλαντούχων μουσικών, κυρίως από το metal συγκρότημα Alakrán, μεταξύ των οποίων οι Sergio León και Ricky “Griego” Alonso. Έτσι γεννήθηκε το Heavy Tango.
Το περιεχόμενο του άλμπουμ
Το Heavy Tango αποτελείται από έντεκα διασκευές εμβληματικών κομματιών του τάνγκο, παρουσιασμένων μέσα από μια απροσδόκητη αισθητική glam και heavy metal. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται τα “Uno“, “Cambalache“, “Mi Buenos Aires querido“, “Yira Yira” και άλλα. Ίσως το πιο ιδιαίτερο κομμάτι του δίσκου είναι το “Se dice de mí“, στο οποίο συμμετέχει η θρυλική Tita Merello – σε μία από τις τελευταίες της ηχογραφήσεις.
Το εξώφυλλο του άλμπουμ είναι εξίσου τολμηρό: η Nacha ποζάρει με ένα look που θυμίζει περισσότερο μέλος των Bon Jovi παρά μια ντίβα του τάνγκο. Με δερμάτινα, μεταλλικά αξεσουάρ και εκφραστικότητα που ακροβατεί ανάμεσα στο θέατρο και την πρόκληση, η εικόνα της συμπυκνώνει το αμφιλεγόμενο πνεύμα του δίσκου.
Υποδοχή και αντιδράσεις
Η κυκλοφορία του Heavy Tango δεν πέρασε απαρατήρητη — αλλά για όλους τους λάθος λόγους. Οι κριτικοί το χαρακτήρισαν ως “παραμόρφωση της μουσικής κληρονομιάς”, ενώ οι λάτρεις τόσο του τάνγκο όσο και του metal το απέρριψαν. Οι ραδιοφωνικοί σταθμοί αρνήθηκαν να το μεταδώσουν, ενώ πολλοί το αντιμετώπισαν ως κακόγουστο αστείο.
Η ίδια η Nacha Guevara, χρόνια αργότερα, δήλωσε με πικρία αλλά και υπερηφάνεια:
“Όλοι το έκαναν μετά! Οι πιο αντιδραστικοί δεν ήταν οι τανγκέρος, αλλά οι ροκάδες. Το τάνγκο είναι πιο ανοιχτό από όσο νομίζουμε.“
Μπορεί να σας ενδιαφέρει: Sandra Mihanovich: Top 5 τραγούδια για να ανακαλύψετε μια φωνή ελευθερίας και τρυφερότητας
Η καλλιτεχνική του σημασία
Αν και εμπορικά αποτυχημένο, το Heavy Tango αποτέλεσε προάγγελο του tango fusion που θα γνώριζε άνθηση αργότερα, με καλλιτέχνες όπως οι Gotan Project και Bajofondo. Η ανάμειξη παραδοσιακών λατινοαμερικανικών ηχοχρωμάτων με σύγχρονες μορφές έκφρασης άνοιξε τον δρόμο για ένα νέο είδος ακροατηρίου και έναν καινοτόμο τρόπο προσέγγισης του τάνγκο.
Εκεί που άλλοι είδαν ένα αποτυχημένο πείραμα, ορισμένοι πιο προσεκτικοί παρατηρητές διέκριναν μια πράξη πολιτισμικής επαναδιαπραγμάτευσης. Η Nacha Guevara, με την πολυπλοκότητα της περσόνας της, δε φοβήθηκε να διακινδυνεύσει. Το Heavy Tango είναι το αποτύπωμα αυτής της γενναίας καλλιτεχνικής δήλωσης.
Επίλογος
Σήμερα, πάνω από τρεις δεκαετίες μετά, το Heavy Tango αρχίζει σταδιακά να αποκτά τη θέση που του αξίζει. Όχι απαραίτητα ως ένα αριστούργημα ή ένα κλασικό έργο, αλλά ως ένα μοναδικό πολιτισμικό τεκμήριο – απόδειξη ότι η τέχνη, όταν είναι αυθεντική, δεν χρειάζεται πάντοτε να είναι αρεστή.
Η Nacha Guevara, μέσα από αυτό το άλμπουμ, αμφισβήτησε την παράδοση, τις νόρμες, και τελικά το ίδιο το κοινό της. Το Heavy Tango παραμένει ένα έργο που, ενώ στην εποχή του λοιδορήθηκε, σήμερα επανεκτιμάται ως ένα θαρραλέο βήμα προς την καλλιτεχνική ελευθερία.
Βρείτε το Heavy Tango στο Spotify:
Γεννημένος στην Αθήνα, στις αρχές της δεκαετίας του ’90, έχοντας ήδη πατήσει τα 30, ο υποφαινόμενος, με σπουδές στην Ψυχολογία, παραμένει ανήσυχος, ανικανοποίητος, λάτρης της συνεχούς αναζήτησης, μανιώδης συλλέκτης αντικειμένων που σχετίζονται με τις προσφιλείς του δραστηριότητες.