Οι Ρέιτσελ Μπράουν και Ρομπ Μπρουκς, σε άρθρο τους στο Australasian Journal of Philosophy, αντιμετωπίζουν τα smartphones υπό το εξελικτικό πρίσμα του παρασιτισμού – μιας σχέσης στην οποία ο ξενιστής (ο άνθρωπος) ζημιώνεται, την ώρα που το παράσιτο (η συσκευή) ωφελείται. Θεωρούν ότι το πλέον διεισδυτικό παράσιτο της σύγχρονης εποχής είναι «έξυπνο» και το φιλοξενούμε οικειοθελώς στην παλάμη μας. Η σχέση που αρχικά ο χρήστης διατηρεί με το τηλέφωνό του, πρόσβαση στην πληροφορία, εύκολη πλοήγηση, επικοινωνία, έχει μετατραπεί σε εκμετάλλευση, όπως συχνά συμβαίνει στη φύση: ο «ωφέλιμος οργανισμός» μετατρέπεται σε παράσιτο.

Οι εφαρμογές των smartphones εκ προοιμίου εθιστικές δεν λειτουργούν πλέον υπέρ του χρήστη, αλλά υπέρ των εταιρειών που φαίνεται να κρατούν τους χρήστες παγιδευμένους σε scroll, σε click. Χειραγωγούν την προσοχή και την επιθυμία μας, ώστε να κερδίσουν διαφημιστικά έσοδα ή να πουλήσουν δεδομένα.

Δείτε επίσης: Η τεχνητή νοημοσύνη ως αντίδοτο για τις εξαγωγικές επιχειρήσεις

Ως εργαλεία καθημερινότητας – από την τραπεζική και τις κρατικές υπηρεσίες μέχρι την απομνημόνευση σημαντικών πληροφοριών δημιουργούν συνθήκες εξάρτησης, από την οποίες εύκολα δεν απομακρυνόμαστε, παραμένοντας γνωστικά εξαρτημένοι.

Η ανάγκη για έλεγχο της τεχνολογίας

Αναμφίβολα στον ψηφιακό κόσμο απαιτείται συλλογική ρύθμιση, ενδεχομένως οι απαγορεύσεις σε ανηλίκους, οι περιορισμοί στις λειτουργίες που προκαλούν εθισμό, και οι ρυθμίσεις στη συλλογή δεδομένων να μπορούν να επαναφέρουν την ισορροπία. Αν εντοπίσουμε και κατανοήσουμε επομένως τις σκοτεινές όψεις των smartphones θα μπορέσουμε κάλλιστα να τα τιθασεύσουμε και να ματαιώσουμε τις αρνητικές επιπτώσεις τους.

Μπορεί να σας ενδιαφέρει: Το ChatGPT κάνει το SEO πιο απαραίτητο από ποτέ το 2025