Better Call Saul: Η καλλιτεχνική κληρονομιά που άφησε πίσω του δέκα χρόνια μετά την πρεμιέρα!
Πώς η σειρά συνεχίζει να επηρεάζει την τηλεοπτική αφήγηση
Από τον Αντώνη Παυλίδη
Περίπου δέκα χρόνια πριν, στις 8 Φεβρουαρίου του 2015, το Better Call Saul έκανε την πρώτη του εμφάνιση στη μικρή οθόνη, κουβαλώντας στις πλάτες του το τεράστιο βάρος της κληρονομιάς του Breaking Bad. Εκείνη την εποχή, δύο ήταν τα βασικά ερωτήματα που απασχολούσαν: μπορούσε να σταθεί μόνο του; Και, το σημαντικότερο, είχε λόγο ύπαρξης πέρα από την επιτυχία του προκατόχου του; Αυτό που πλέον γνωρίζουμε δέκα χρόνια μετά την πρεμιέρα του είναι ότι όχι μόνο στάθηκε αντάξια, αλλά εξελίχθηκε σε ένα σημαντικό κομμάτι του σύμπαντος του Breaking Bad, αναδεικνύοντας με εξαιρετικό τρόπο έναν από τους πιο σύνθετους και απρόβλεπτους χαρακτήρες του.
Πριν αναφερθούμε στον Saul Goodman όμως, επίσης γνωστός και ως Jimmy McGill, αξίζει να σημειώσουμε τι κατάφερε ο δημιουργός της σειράς, Vince Gilligan, με έναν άλλο χαρακτήρα του, λίγα χρόνια πριν, τον Walter White. Μέχρι το Breaking Bad, δεν είχαμε δει έναν ήρωα ή αντι-ήρωα, αν θέλετε, όπως αυτόν στο τηλεοπτικό πεδίο. Υπήρχαν φυσικά θρυλικοί χαρακτήρες από το παρελθόν, όπως ο Tony Soprano. Ωστόσο, ο Soprano, αν και πραγματικά εμβληματικός και σημείο αναφοράς στην μυθοπλασία της τηλεόρασης, ήταν πάντα ένας γκάνγκστερ, με τις αδυναμίες, την πολυπλοκότητα και τις αντιφάσεις του σίγουρα, αλλά παρέμενε ένας γκάνγκστερ. Αντίθετα, ο Walter White ήταν ένας καθημερινός άνθρωπος που μεταμορφώθηκε σε κάτι πολύ πιο σκοτεινό, έναν άνθρωπο που, μέσα από την απελπισία του, ξεπέρασε τα όρια της ηθικής και της νομιμότητας, και μεταμορφώθηκε σε έναν από τους πιο τρομακτικούς και ταυτόχρονα συγκινητικούς χαρακτήρες της σύγχρονης τηλεόρασης.
Οι δύο αυτοί χαρακτήρες, ο White και ο Goodman, μοιράζονται ορισμένα κοινά χαρακτηριστικά: την έλλειψη ηθικών φραγμών και την αποφασιστικότητα να ξεπεράσουν κάθε εμπόδιο προκειμένου να επιτύχουν τον στόχο τους. Αν και στον Mr. White η ηθική πτώση εξελίσσεται σταδιακά, στον Saul παρατηρούνται διακυμάνσεις, και οι δύο, χειριστικοί και ευφυείς, φαίνεται να καθοδηγούνται από την ανάγκη για χρήμα και εξουσία. Αυτό όμως που πραγματικά εντυπωσιάζει είναι ότι δεν σταματούσαν σε τίποτα. Ξεπερνούσαν χωρίς δεύτερη σκέψη κάθε ενδοιασμό, με την ηθική τους πυξίδα μονίμως διαστρεβλωμένη, δείχνοντας προς την κατεύθυνση που εξυπηρετούσε τα συμφέροντά τους.
Ο Bob Odenkirk, λοιπόν, χτίζει με μαεστρία τον χαρακτήρα του Saul Goodman, ισορροπώντας αριστοτεχνικά ανάμεσα στο δράμα και το χιούμορ, σε μια ερμηνεία που δικαίως θεωρείται από τις κορυφαίες της καριέρας του. Δίπλα του, η Rhea Seehorn ως Kim Wexler δεν είναι απλώς εξαιρετική, είναι συγκλονιστική. Με βλέμμα που λέει περισσότερα από χίλιες ατάκες και ερμηνευτική ακρίβεια που κόβει την ανάσα, χαρίζει στη σειρά μία από τις πιο πολυδιάστατες και συναρπαστικές γυναικείες παρουσίες που έχουμε δει στην τηλεόραση τα τελευταία χρόνια.
Βέβαια, όλα οφείλονται στο μυαλό του Vince Gilligan. Σε αυτήν την αναρχική, σχεδόν απρόβλεπτη αφήγηση που αρνείται να ακολουθήσει τις συμβατικές φόρμες και βυθίζει αργά αλλά σταθερά τον θεατή σαν κινούμενη άμμος στον κόσμο της σειράς. Τα κίνητρα των χαρακτήρων όπως και τα γεγονότα αποκαλύπτονται βήμα-βήμα, μέσα από μια τεχνοτροπία που αρνείται να βιαστεί να δώσει απαντήσεις, αφήνοντας σπόρους στην πλοκή που θα αναπτυχθούν αργότερα. Μέσα από αυτήν την προσέγγιση, ο Gilligan δημιουργεί μια αφήγηση εθιστική και γεμάτη αγωνία, χωρίς ποτέ να χάνει την ουσία της και τον προσανατολισμό της.
Το αξιοσημείωτο είναι ότι το ίδιο ισχύει και για την οπτική αφήγηση. Σ’ αυτόν τον τομέα, ο Gilligan καινοτομεί για ακόμη μια φορά. Όταν η δουλειά του στο Breaking Bad ενέπνευσε εκατοντάδες ανθρώπους να ακολουθήσουν το όνειρό τους στη φωτογραφία, με το Better Call Saul συνεχίζει να απογειώνει κάθε σκηνή, γεμίζοντας τα καρέ με φαντασία και, όπως αναφέραμε προηγουμένως, με καινοτομία.
Τελικά, δέκα χρόνια μετά, το Better Call Saul παραμένει μια σειρά-ορόσημο, που συνεχίζει να καθορίζει τα καλλιτεχνικά δεδομένα. Μια σειρά που αποδεικνύει πως η τηλεόραση μπορεί να είναι ταυτόχρονα τέχνη και ψυχαγωγία, χωρίς να κάνει κανέναν συμβιβασμό. Από τα πρώτα κιόλας επεισόδια γίνεται ξεκάθαρο ότι έχουμε να κάνουμε με ένα ποιοτικό δράμα, χτισμένο με εξαιρετική δεξιοτεχνία και με χαρακτήρες που άφησαν το δικό τους αποτύπωμα στην τηλεοπτική ιστορία.
Πηγή: unboxholics.com