5 “Κακές” Συνήθειες που Ίσως Δείχνουν Ότι Έχεις Συναισθηματική Ωριμότητα
Στον κόσμο των βιβλίων αυτοβελτίωσης, των life coaches και των ψυχολογικών influencers, έχουμε διδαχθεί να αναγνωρίζουμε τη συναισθηματική ωριμότητα μέσα από «θετικές» συμπεριφορές: υπομονή, ενσυναίσθηση, αυτοέλεγχο, κατανόηση. Όμως η αλήθεια είναι ότι η πραγματική ωριμότητα συχνά δεν έχει την “καλοσυνάτη” όψη που περιμένουμε. Δεν φωνάζει, δεν επιδεικνύεται, και πολλές φορές φοράει το προσωπείο της αποστασιοποίησης, της αυστηρότητας ή και της “αδιαφορίας”.
Το Targeted.gr παρουσιάζει 5 φαινομενικά «κακές» συνήθειες που, αν τις δεις πιο προσεκτικά, ίσως αποτελούν σημάδι ότι έχεις κατακτήσει κάτι πολύ πιο ουσιαστικό από την κοινωνική αποδοχή: τη βαθιά και αυθεντική σχέση με τον εαυτό σου.
1. Αποφεύγεις (επίτηδες) ορισμένους ανθρώπους ή κοινωνικές καταστάσεις
Σε μια κοινωνία που εξιδανικεύει την κοινωνικότητα, το να αποσύρεσαι επιλεκτικά μπορεί να παρερμηνευτεί ως αντικοινωνικότητα ή υπεροψία. Στην πραγματικότητα, όμως, είναι ένδειξη ότι ξέρεις πια να επιλέγεις πού και με ποιον θα επενδύσεις τον ψυχισμό σου.
Το να μη συμμετέχεις σε άβολες συναντήσεις, σε ρηχές κουβέντες ή σε περιβάλλοντα που δεν σε εκφράζουν, δεν είναι έλλειψη ενδιαφέροντος· είναι προστασία της ενέργειάς σου. Είναι η απόφαση να πεις “όχι” εκεί που άλλοτε υπέμενες, κι αυτό είναι ξεκάθαρη πρόοδος.
2. Δεν “καταπίνεις” εύκολα τα συναισθήματά σου
Πόσες φορές άκουσες ότι το να θυμώνεις ή να λυπάσαι είναι αδυναμία; Ότι πρέπει “να κρατηθείς”, “να μην το πάρεις προσωπικά”, “να είσαι ψύχραιμος”;
Η συναισθηματική ωριμότητα δεν είναι η απουσία συναισθημάτων — είναι η δυνατότητα να τα βιώνεις χωρίς να καταρρέεις, και να τα εκφράζεις χωρίς να πληγώνεις. Όταν νιώθεις άνετα να πεις «στενοχωρήθηκα», «θύμωσα», «απογοητεύτηκα», χωρίς να ντρέπεσαι ή να νιώθεις αδύναμος, τότε έχεις καταφέρει να μείνεις ακέραιος μέσα στη συναισθηματική καταιγίδα.
3. Αποσύρεσαι από καταστάσεις που δεν σου δίνουν πίσω
Εκεί που κάποτε έκανες υπομονή, πίεζες καταστάσεις, προσπαθούσες «να μην τα παρατήσεις» — τώρα φεύγεις. Κάποιοι το λένε εγωισμό. Αλλά ξέρεις πως δεν είναι.
Το να επιλέγεις να μην επενδύεις πια σε σχέσεις, φιλίες, δουλειές ή ανθρώπους που δεν ανταποκρίνονται, δεν είναι εγκατάλειψη. Είναι σεβασμός προς τον εαυτό σου. Είναι η ικανότητα να δεις το “τέλος” όχι ως ήττα, αλλά ως λύτρωση. Και αυτό χρειάζεται τεράστια ωριμότητα.
Δείτε επίσης: Τα Μεγαλύτερα Μαθήματα Επιτυχίας από Αυτοδημιούργητους Επιχειρηματίες
4. Έχεις λιγότερους φίλους — αλλά ουσιαστικούς
Όσο ωριμάζει κανείς, η ανάγκη για κοινωνική επιβεβαίωση εξασθενεί. Η φιλία παύει να είναι αριθμός ή φήμη και γίνεται ποιότητα.
Μπορεί να έχεις απομακρυνθεί από ανθρώπους που κάποτε ήταν “όλη σου η ζωή”. Κι όμως, το ότι τολμάς να κρατάς κοντά μόνο όσους σε σέβονται, σε ακούνε και σε καταλαβαίνουν, δείχνει ότι έχεις απελευθερωθεί από την ανάγκη να είσαι αρεστός — κι έχεις στραφεί στην ανάγκη να είσαι αληθινός.
5. Δεν φοβάσαι να πεις “δεν ξέρω” ή “δεν είμαι εντάξει”
Πόσο πιο ώριμο μπορεί να είναι το να παραδέχεσαι ότι δεν τα έχεις όλα υπό έλεγχο; Ότι δεν είσαι καλά; Ότι δεν έχεις όλες τις απαντήσεις;
Το θάρρος να εκτεθείς, να ζητήσεις βοήθεια, να παραδεχτείς αδυναμία — είναι ίσως η κορυφαία ένδειξη δύναμης. Γιατί δεν πηγάζει από την ανάγκη να φανείς σωστός, αλλά από την επιθυμία να είσαι αυθεντικός. Όταν λες «δεν είμαι εντάξει», δεν δείχνεις ρωγμές. Δείχνεις ελευθερία.
Επίλογος: Η ωριμότητα ως πράξη αντίστασης
Η συναισθηματική ωριμότητα δεν είναι ούτε σιωπηλό ηρωικό βάρος ούτε τηλεοπτική εικόνα «ενήλικου» που τα έχει όλα υπό έλεγχο. Είναι μια διαρκής διαδικασία εσωτερικής απογύμνωσης: να ξέρεις ποιος είσαι, τι δεν θέλεις πια, τι δεν αντέχεις άλλο και τι αξίζει πραγματικά τον χρόνο και την ψυχή σου.
Όσο λιγότερο προσπαθείς να αποδείξεις κάτι σε άλλους, τόσο περισσότερο ζεις σύμφωνα με τον εαυτό σου. Και αυτό, όσο κι αν μοιάζει με αποστασιοποίηση, “ιδιοτροπία” ή εγωισμό, είναι στην πραγματικότητα η πιο ήσυχη, αλλά ηχηρή μορφή ωριμότητας: να μη χρειάζεται να δικαιολογήσεις γιατί φροντίζεις τον εαυτό σου.