5 από τις πιο ακραίες και σκληρές ταινίες τρόμου που έχουν προκαλέσει έντονες αντιδράσεις
Μια λίστα για γερά στομάχια
Του Αντώνη Παυλίδη
Θα υπάρχουν πάντα θεατές εκεί έξω που αναζητούν δυνατές και ακραίες κινηματογραφικές εμπειρίες με στόχο να τεστάρουν τα όριά τους αλλά και για να ανακαλύψουν νέες μορφές τρόμου και συναισθηματικής έντασης. Συχνά, τέτοιου τύπου ταινίες λειτουργούν σαν βαλβίδες εκτόνωσης για τους αποδέκτες.
Ωστόσο, είναι αρκετές οι φορές που εκφράζουν βαθύτερες ανησυχίες σχολιάζοντας μέσω συμβολισμών και άλλων τεχνικών, κοινωνικοπολιτικά θέματα. Από την άλλη, δεν λείπουν και οι περιπτώσεις όπου αυτή η μορφή τέχνης αποσκοπεί μονάχα στο να προκαλέσει σοκ και τίποτα περισσότερο, χωρίς να προσφέρει κάποιο προβληματισμό ή την έναρξη μιας ουσιαστικής συζήτησης. Ταινίες όπως το Cannibal Ferox ή το Grotesque, ανήκουν στην κατηγορία αυτή που χρησιμοποιούν τη βία με τρόπο φθηνό χωρίς την δυνατότητα να προσφέρουν κάτι παραπάνω από την επιφανειακή αίσθηση του σοκ.
Στην παρακάτω λίστα, επιλέξαμε ταινίες που ανταποκρίνονται και στις τρεις περιπτώσεις που μόλις περιγράψαμε.
Salò, or the 120 Days of Sodom (1975)
Το Salò, or the 120 Days of Sodom του Pier Paolo Pasolini, είναι η ιταλική δραματική ταινία του Pasolini, που άφησε το δικό της ιδιαίτερο στίγμα στην ιστορία του κινηματογράφου, καθώς χαρακτηρίστηκε αμφιλεγόμενη, απαγορεύτηκε η προβολή της σε αρκετές χώρες, ενώ μέχρι και σήμερα θεωρείται μία από τις πιο τολμηρές και προβοκατόρικες δημιουργίες του σκηνοθέτη. Ο βασικός λόγος που ένα μικρό κομμάτι του κοινού αλλά και των κριτικών υπήρξε έντονα επικριτικό απέναντι στην ταινία, ήταν εξαιτίας κάποιων σκηνών που απεικόνιζαν ακραίες και γκροτέσκες πράξεις βίας, βασανισμού και σεξουαλικής κακοποίησης ατόμων ηλικίας κάτω των 18 ετών.
Cannibal Holocaust (1980)
Στις 7 Φεβρουαρίου 1980, στο Μιλάνο της Ιταλίας, έκανε πρεμιέρα η αμφιλεγόμενη ταινία Cannibal Holocaust. Για πολλούς, αυτή η ταινία θεωρείται η πρώτη που αξιοποίησε την τεχνική του found footage. Η πλοκή ακολουθεί έναν ανθρωπολόγο που ηγείται μιας ομάδας διάσωσης στο τροπικό δάσος του Αμαζονίου, σε μια προσπάθεια να εντοπίσει ένα χαμένο συνεργείο κινηματογραφιστών που γύριζε ντοκιμαντέρ για τις τοπικές φυλές κανιβάλων. Καινοτόμο και πρωτοποριακό, αλλά ταυτόχρονα ακραία σκληρό και δύσκολο στην παρακολούθηση, το ιταλικό φιλμ έχει κερδίσει επάξια τον τίτλο ενός από τα πιο βίαια έργα που έχουν παρουσιαστεί ποτέ στη σκοτεινή αίθουσα του κινηματογράφου.
Ichi the Killer (2001)
Η ιστορία της ταινίας Ichi the Killer επικεντρώνεται σε έναν διαταραγμένο νεαρό που εμπλέκεται σε μια αιματηρή εκδίκηση υπό τις εντολές ενός εγκληματία αρχηγού. Οι σκηνές βασανιστηρίων, ακρωτηριασμών και δολοφονιών είναι τόσο ακραίες, που η ταινία προκάλεσε άμεσες αντιδράσεις και απαγορεύθηκε σε πολλές χώρες. Παρά την ωμή βία, ο σκηνοθέτης Takashi Miike καταφέρνει να βρει χώρο για να σχολιάσει ζητήματα όπως η εξουσία, η εκδίκηση, και οι ψυχικές ασθένειες, προσδίδοντας βάθος θεματικά σε αυτό το ακραίο έργο τρόμου.
Martyrs (2008)
Ο Pascal Laugier μάς παρουσιάζει το Martyrs, ένα από τα πιο σκληρά και βίαια έργα του σύγχρονου τρόμου. Η ταινία ακολουθεί την ιστορία δύο γυναικών, της Lucie και της Anna, που προσπαθούν να εκδικηθούν τους ανθρώπους που απήγαγαν και βασάνισαν τη Lucie όταν ήταν παιδί. Καθώς η πλοκή εξελίσσεται, οι δύο πρωταγωνίστριες εμπλέκονται σε έναν ατελείωτο κύκλο φρίκης και βασανιστηρίων, που αποκαλύπτει μια μυστική οργάνωση με σκοτεινούς σκοπούς. Μέσα από τον ακραίο πόνο που βιώνουν οι δύο πρωταγωνίστριες, αναδεικνύονται αφηγηματικά θέματα όπως η πίστη και η φύση της ανθρωπότητας, προσφέροντας έτσι ένα φιλοσοφικό υπόβαθρο πίσω από τη σκληρή και ωμή βία που παρακολουθούμε.
The Human Centipede (First Sequence) (2009)
Αδιαμφισβήτητα, το The Human Centipede είναι μία από τις πιο ακραίες, αποκρουστικές και άρρωστες ταινίες που κυκλοφορούν εκεί έξω. Το ανεξάρτητο φιλμ του Ολλανδού σκηνοθέτη Tom Six, είναι γραμμένο από τον ίδιο και η υπόθεση αφορά έναν διαταραγμένο Γερμανό χειρουργό που απαγάγει τρεις τουρίστες με σκοπό να τους βασανίσει φρικτά, ενώνοντας το στόμα του ενός με τον πρωκτό του άλλου, ώστε να σχηματιστεί μία “ανθρώπινη σαρανταποδαρούσα”. Η βασική ιδέα για την πλοκή της ταινίας προήλθε από ένα μακάβριο αστείο που έκανε ο σκηνοθέτης στους φίλους του ακούγοντας μία είδηση στην τηλεόραση για έναν παιδοβιαστή. Στο άκουσμα της είδησης αστειεύτηκε λέγοντας ότι η κατάλληλη τιμωρία για τον παιδοβιαστή θα ήταν να ράψουν το στόμα του στον πρωκτό ενός υπέρβαρου οδηγού φορτηγού.
Πηγή: unboxholics.com